SXT 4G Kit

نوشتن نظر

(مشخصات فنی) Specification

The SXT 4G kit (product code RBSXTR&R11e-4G) is a device for remote locations that are within cellular network coverage. However, due to it’s professional LTE chip design and high gain antenna, it can provide connectivity for your building even where cell phones can’t.

The unit is equipped with two Ethernet ports (the second port has PoE-out functionality), so you can use it to power up another device. The unit includes a 24 V power supply, but can support full range of 12-57 V and 18-57 V with PoE-Out and is 802.3af/at compliant.

The device has a built in high quality 4G/LTE Category 4 modem for speeds of up to 150 Mbit/s downlink and 50 Mbit/s uplink, as well as two Micro SIM slots for backup link.

RBSXTR&R11e-4G includes LTE modem that supports LTE FDD bands 3 (1800MHz), 7 (2600MHz), 20 (800MHz) and 31 (450MHz), as well as LTE TDD bands 41n (2500MHz), 42 (3500MHz) and 43 (3700MHz).

نتایج تست پورت اترنت 

1- تمامی تست ها با شبکه های Xena که بصورت اختصاصی برای تست تجهیزات می باشد برطبق RFC2544 انجام شده است . ((Xena2544)

2-حداکثر توان با ۳۰+ تلاش دوم با ۰،۱٪ تحمل از دست دادن بسته در ۶۴، ۵۱۲، ۱۵۱۸ اندازه بسته تعیین شده است.

3- مقدار ها حداکثر توان را بدون فشار به CPU نشان میدهد، اما به دلیل پیکربندی رابط برد حداکثر شده است.

4- نتایج آزمون حداکثر کارایی دستگاه را نشان میدهند، و با استفاده از ذکر سخت افزار و تنظیمات نرم افزار به دست آمده است، تنظیمات مختلف به احتمال زیاد در نتایج کمتر منجر  خواهد شد.

               ​     

تعریف 4G LTE

LTE مخفف Long Term Evolution به معنی تکامل دراز مدت است؛ در واقع از ۴G به بعد شاهد یک تغییر نسل اساسی و ایجاد استاندارد بین‌المللی در فناوری‌های موبایل هستیم. مهم‌ترین تفاوت این نسل با نسل‌های قبل را باید در فرکانس و پهنای باند کاری آن جست‌وجو کرد. مراجع تنظیم‌کننده ارتباطات رادیویی، باند‌های فرکانسی زیادی را در قالب استاندارد ۴G LTE تعریف کرده‌اند که بسته به کشور یا اپراتور فرق می‌کند.

پیاده‌سازی نسل چهارم موبایل به دو روش عمده انجام می‌گیرد: FDD و TDD. در روش دوسویه‌سازی با تقسیم بسامد (FDD) یا Frequency Division Duplexing، دو فرکانس مجزا برای هر باند لحاظ می‌شود تا از یکی برای ارسال داده‌ها و از دیگری برای دریافت آن‌ها استفاده شود. اما در شیوه‌ی دوسویه‌سازی با تقسیم زمان (TDD) یا Time Division Duplexing به هر باند تنها یک فرکانس برای هردو عملیات ارسال و دریافت داده‌ها اختصاص می‌دهند. در TDD همان‌طور که از نام روش بر می‌آید برای جلوگیری از تداخل داده‌ها با تقسیم و اختصاص زمان مشخص، در هر لحظه فقط یکی از عملیات‌های ارسال یا دریافت انجام می‌گیرد. در حقیقت با اختلاف زمانی در ارسال داده‌ها از/به دستگاه، ارتباط با دکل مخابراتی برقرار می‌شود .

۳۱ باند FDD در فرکانس‌های ۴۵۲ مگاهرتز تا ۳۶۰۰ مگاهرتز قرار دارد. به‌علاوه، ۱۲ باند TDD هم در بازه‌ی ۷۰۳ مگاهرتز تا ۳۸۰۰ مگاهرتز در نظر گرفته شده. طبیعتا فرکانس‌های بالاتر دست‌یابی به سرعت بالاتر را ممکن می‌کنند؛ درحالی‌که فرکانس‌های پایین با قربانی کردن پهنای باند، حوزه‌ی پوشش و نفوذ گسترده‌تری دارند. برای این کانال‌ها معمولا ۱۰ تا ۲۰ مگاهرتز پهنای باند لحاظ می‌کنند؛ اگرچه تقسیم آن‌ها به بخش‌های کوچک‌تر ۱٫۴، ۳ و ۵ مگاهرتز هم مرسوم است.

برای ارایه‌ی LTE در آمریکای شمالی، اروپا و قسمت‌هایی از آسیا، روش FDD استفاده می‌شود. TDD در چین، هند و بعضی مناطق دیگر به کار می‌رود تا بتوانند به کاربران بیشتری در هر باند خدمات دهند. به همین خاطر اگر قصد دارید از کشور دیگری تلفن هوشمند تهیه کنید حتما باید به باندهای پشتیبانی شده‌ی آن دقت کنید.

LTE از دو مسیر رادیویی مجزا برای ارسال و دریافت از دکل مخابراتی به دستگاه و بالعکس استفاده می‌کند. به هنگام دریافت از شیوه‌ای موسوم به OFDMA (تقسیم متعامد بسامد با دسترسی چندگانه) استفاده ‌می‌شود که به‌‌صورت چند ورودی، چند خروجی طراحی شده. در این حالت برای افزایش سرعت شبکه، حداقل به دو آنتن نیاز خواهد بود. استاندارد LTE را اصطلاحا ۴ در ۴ پیاده‌سازی می‌کنند که عدد اول تعداد آنتن‌های ارسال و دومی آنتن‌های دریافت را نشان می‌دهد.

برای ارسال (از دستگاه به دکل) از سیگنال‌های SC-FDMA یا تقسیم بسامد تک حامل با دسترسی چندگانه استفاده می‌شود. این سیگنال به دلیل نرخ قله به میانگین بهتر، برای ارسال مناسب‌تر است.

سرعت اینترنتی 4G

فارغ از توضیحات فنی ثقیل بالا، آن‌چه نظر مصرف‌کننده را جلب می‌کند سرعت زیاد اتصال در نسل چهارم است. اگرچه کیفیت و سرعت اتصال به فاکتورهای مختلفی چون تعداد کاربران و قدرت سیگنال بستگی دارد، اما در بیشتر شبکه‌های LTE بین ۱۰ تا ۲۰ مگابیت بر ثانیه می‌توان دانلود کرد (البته میانگین سرعت در ایران محدودتر است). سرعت LTE در بعضی کشورهای پیشرو، به ۵۰ مگابیت بر ثانیه هم می‌رسد.

در مقایسه با نسل سوم (۳G)، به‌طور مثال در شبکه‌های HSPA، حداکثر سرعت تا ۱۴ مگابیت بر ثانیه دانلود و تا ۶ مگابیت بر ثانیه برای آپلود است (سرعت نسل سوم نیز در کشور ما با استانداردها اختلاف دارد). در شبکه‌ی LTE که به‌خوبی اجرا شده باشد قاعدتا باید حداقل ۳ تا ۵ برابر پرسرعت‌تر از ۳G باشد.

LTE شرکت کوالکوم روی کاغذ ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه دانلود و حدود نصف این، سرعت آپلود دارد. برای رسیدن به سرعت‌های بالاتر، طبیعی است که پهنای باند بیشتری لازم باشد. برای این منظور LTE-Advanced معرفی شده. در این نوع LTE برای دریافت، MIMO (چند ورودی، چند خروجی) به‌صورت ۸ در ۸ و برای ارسال ۴ در ۴ در نظر گرفته شده تا چندین باند حاملِ داده در کنار هم سیگنال قوی‌تر و با پهنای باند بیشتر تشکیل دهند. پهنای باند در هر یک از باندهای LTE یکی از این موارد است: ۱، ۳، ۴، ۵، ۱۰، ۱۵ یا ۲۰ مگاهرتز. در صورت اشتراک ظرفیت پنج‌تایی آن‌ها به باندی با حداکثر ۱۰۰ مگاهرتز دست می‌یابیم (۵ تا ۲۰ مگاهرتز). البته این مقدار در حالات مختلف (باندهای با پهنای کمتر) تغییر می‌کند.

به‌طور نظری با این شیوه باید بتوانیم حدود ۳٫۳ گیگابیت بر ثانیه دانلود و ۱٫۵ گیگابیت بر ثانیه آپلود داشته باشیم؛ هرچند بعید است سخت‌افزار موجود در دستگاه‌ها این سرعت را پشتیبانی کند؛ سیگنال شبکه هم اغلب آن‌قدر خوب نیست که بتواند تا این حد کشش داشته باشد.

از نقطه‌نظر یک اپراتور مخابراتی، معماری LTE از نسل‌های پیشین بسیار ساده‌تر است چراکه سوییچینگ کل شبکه تنها بر مبنای IP یا همان پروتکل اینترنت عمل می‌کند. البته در مقابل این سادگی، LTE ذاتا امکان ارایه‌ی تماس‌های صوتی و متنی را ندارد، اما با اجرایی شدن LTE-A و VoIP (صدا روی پروتکل اینترنت) ارایه‌ی این قابلیت‌ها هم ممکن شده است.

سخت‌افزار گوشی موبایل

احتمالا تا این‌جا متوجه شده‌اید که نسل چهارم همان‌طور که از نامش بر می‌آید در حال تکامل است (LTE به معنای تکامل درازمدت) و پیش از این‌که شاهد اجرایی شدن نسل پنجم باشیم به تغییر و بهتر شدن ادامه خواهد داد. به همین دلیل سخت‌افزار موجود در تلفن هم برای همگام بودن با تغییرات، طی این سال‌ها و در ادامه به روند تحول خود ادامه می‌دهد.

دستگاه‌هایی که در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌گیرند را به دسته‌های متعدد تقسیم می‌کنند. قابلیت‌ها و سرعت ارایه‌شده در هر یک از این دسته‌ها مشخص شده است. در ادامه مشخصات هر دسته را می‌بینید. از Release 10 به بعد، تحت قالب LTE-Advanced قرار می‌گیرد.

اغلب سازندگان، مودم ۴G LTE را کنار پردازنده و دیگر قطعات تراشه‌ی اصلی قرار می‌دهند. به این شکل هزینه و زمان توسعه را کاهش می‌دهند. مثلا مودم LTE موجود در تراشه‌ی اسنپ‌دراگون ۸۱۰ شرکت کوالکام تا Release 10 دسته‌ی ۹ پشتیبانی می‌کند. اما مودم اسنپ‌دراگون ۸۲۰ سریع‌تر است و با Release 10 دسته‌ی ۱۲ مطابقت دارد.

 Helio X20، تراشه‌ی جدید شرکت مدیاتک، مانند تراشه‌ی Exynos 7420 که روی گلکسی S6 نصب شده، یک مودم دسته‌ی ۶ در خود دارند. هرچند پشتیبانی از سرعت‌های بالاتر قاعدتا بهتر است اما فراموش نکنید که بیشتر ارایه‌دهندگان خدمات ۴G LTE به سرعت دسته‌های پایین‌تر حتی نزدیک هم نمی‌شوند؛ پس این مورد برای اکثر کاربران نمی‌تواند تعیین‌کننده باشد.

نویسنده مطلب : علیرضا برادران